روایت خواندنی از شکل‌گیری هیئت مسلمیه | ماجرای کربلایی صادق و قالیچه‌های حسینیه چه بود؟
همشهری آنلاین – سمیرا باباجانپور: حاج محمدتقی قدس محمدی تولیت حسینیه مسلمیه را برعهده دارد. این وظیفه از پدرش به او رسیده؛ از وقتی ۳ – ۴ ساله بود بیشتر وقتش را همراه پدر درهمین حسینیه گذرانده است. قبل از اینکه بنای فعلی حسینیه ساخته شود، اینجا یکی از مکان‌های استقرارهیئت بود؛ هیئتی سیار که تا سال ۱۳۴۲ در خانه اهالی امیریه پا می‌گرفت.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
حاج محمدتقی می‌گوید: «فعالیت‌های هیئت تنها مختص به ایام محرم نبود. قرار شب‌های جمعه هیئتی ها و جلسات قرآنی از همان سال ۱۳۱۶ تا به امروز همچنان پابرجاست. روزگاری که هیئت سیار بود مردی به نام علی کره طبق‌کش هیات بود و وسایل موردنیاز هیئت را از خانه‌ای به خانه دیگر میبرد. اهالی محل بعدازاینکه سال‌ها هیئت مسلمیه را به‌صورت سیار و خانه به خانه سرپا نگاه داشتند تصمیم گرفتند یک حسینیه بسازند. کلنگ ساخت آن‌هم به دست آیت‌الله تنکابنی، امام جماعت مسجد قندی به زمین زده شد و ۳ سال طول کشید تا حسینیه به دست معماران به نام محمدعلی نیا، حاج علی محمدی مطهری، مرحوم حاج محمد و حاج اکبر عاقل نژاد که در محله امیریه زندگی می‌کردند، ساخته شود. حسینیه هنوز کامل نشده بود. نه در داشت و نه پنجره. ماه رمضان بود. بانیان هیات تصمیم گرفتند سفره افطاری ۳۰ شب رمضان را در حسینیه پهن کنند. حسینیه فرش نداشت. هرکسی از خانه‌اش یک قالیچه آورد. نه می‌توانستند قالیچه‌ها را در حسینیه بی در و پنجره رها کنند و نه می‌توانستند ۳۰ شب به دوش بگیرند و به خانه ببرند. پدرم مرحوم کربلایی صادق مشهدی علی محمدی گفت: تخته فرش‌ها را روی‌هم بگذارید و من ۳۰ شب روی آن‌ها می‌خوابم تا مال مردم در امنیت باشد. من کودک بودم، یادم می‌آید هر شب سحر مادرم چادر سر می‌کرد و دست من را می‌گرفت و سحری پدرم را به حسینیه میبرد و باهم در حسینیه بی در و پنجره سحری می‌خوردیم.»
