میراث بازی‌های آسیایی که دیگر نیست
همشهری آنلاین – بهاره خسروی : ماجرا از این قرار بود که این پل به دستور شهردار وقت برای تسهیل و دسترسی آسان ورزشکاران به مجموعه ورزشی آزادی ساخته شد. این پل قصه جالب و پر ماجرایی را از سر گذرانده که خواندن آن خالی از لطف نیست.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
«علیرضا زمانی» تهران‌پژوه، در باره ماجرای ساخت این پل خاطره‌انگیز که امروز هیچ اثری جز خاطرات سیاه و سفید در اذهان اهالی گیشا باقی نمانده است، چنین تعریف می‌کند: «پل گیشا که بعدها با تغییر نام محله به پل کوی نصر شهرت پیدا کرد، در امتداد بزرگراه جلال احمد امروزی و در نزدیکی خیابان گیشا قرار داشت. این پل با توجه به نیاز به تسهیل تردد ورزشکاران و تماشاگران به محل برگزاری بازی‌ها، یعنی مجموعه ورزشی آزادی، ساخته شد.» زمانی درباره طراحی خاص این پل توضیح می دهد: «ساخت این پل که با سازه فلزی پیچ و مهره‌ای طراحی و قابلیت تعمیر و تعویض داشت، به شرکتی بلژیکی سپرده شد. در واقع، یکی از نخستین پل‌های فلزی شهر تهران بود که نماد نوگرایی و نوآوری در زمینه پل‌سازی محسوب می‌شد و به راحتی دسترسی محله گیشا را به دیگر نقاط شهر میسر می‌کرد.»
به گفته زمانی، به این پل ابتدا نصرت می‌گفتند که بعدها به پل گیشا شهرت پیدا کرد. این پل پرسر و صدای۶۲۰ متری که قرار بود موقتی باشد و در مدت زمان کوتاه بازی‌های آسیایی در همسایگی محله گیشا برپا شد، حدود ۴۸ سال ماندگار شد تا اینکه سال ۱۳۹۸ با توجه به مشکلات ترافیکی که برای مسیر بزرگراه جلال آل احمد ایجاد کرده بود و همچنین به دلیل کهولت و فرسایش و آلودگی صوتی که برای همسایه‌های همجوارش به‌ویژه شب‌ها ایجاد می‌کرد و لرزش و عدم ایمنی، به‌طور کامل حذف و زیرگذر تقریباً یک کیلومتری جایگزین این پل خاطره‌انگیز شد.
