ارثیه سبز ارباب هرمز | انارهای این باغ طعم خاصی داشت
همشهری آنلاین- صفورا صادقی: یکی از مناطقی که مورد علاقه درباریان قاجاری بود، مجیدآباد نام داشت که اکنون نام محلهای در منطقه ۴ تهران و حوالی فلکه چهارم تهرانپارس است.
خواندنیهای بیشتر را اینجا دنبال کنید
«نصرالله حدادی»، تهرانپژوه، در باره این باغها میگوید: «حدود ۱۵۰ سال قبل در محله فعلی تهرانپارس، در منطقه وسیعی انار کاشته شده بود که یکی از رجال قاجار به نام حاجبالدوله آن را آباد کرد و برای پسرش مجید به ارث گذاشت. به مرور زمان و گذشت یک دهه، مهاجران وارد شدند و روستای مجیدآباد و چند روستای دیگر آنجا شکل گرفت. بعد از حکومت قاجار و در دوره پهلوی اول، مجیدآباد، حسینآباد و مهدیآباد را که در همان اطراف بودند به لطفعلیخان امیرمفخم بختیاری، رئیس ایل بختیاری، دادند. چند سال بعد وقتی میرمفخم در سال ۱۳۲۶ در روستای دزک که حوالی شهرکرد است درگذشت، پسر و عروسش زمینهای این سه روستا و آن باغ انار را به ارباب آرش یا هرمز آرش و همسرش پری آگاهی فروختند.»
ارباب هرمز از واقفان معروف و بزرگ زرتشتی بود که از او عمارتی در همان باغ، زمینهای اهدایی به هلالاحمر چند مدرسه، بیمارستان و به جا مانده است. علاوه بر اینها، ارباب هرمز را بنیانگذار محله تهرانپارس که حالا درشرق تهران است هم میدانند. ارباب هرمز سالها به آن باغ انار رسیدگی کرد بهطوری که تهرانیها محصول انار این باغ را از دیگر انارها تشخیص میدادند.
با گذشت سالها چهره محلهها تغییر کرد و همه چیز دگرگون شد بجز آن انارستان که بهخاطر نداشتن حصار و امنیت، محل عبور و مرور خلافکاران شده بود. حدادی در این باره میگوید: «مردم محله گزارشهایی از حضور فروشندگان موادمخدر میدادند و کسی جرئت نداشت بعد از غروب آفتاب از آنجا عبور کند تا اینکه در سال ۱۳۸۲، دولت با کمک پلیس و شهرداری تهران تصمیم گرفتند که این باغ را پاکسازی و تبدیل به بوستان کنند. در هفته پلیس، آن انارستان تبدیل به بوستانی برای مردم محله تهرانپارس شد و به نام بوستان پلیس در اختیار اهالی محله و تهران قرار گرفت.»
وسعت این بوستان ۵۰۰ هزار مترمربع است که به دو قسمت بزرگ تبدیل شده و با یک پل به همدیگر وصل میشوند. برای طراحی این بوستان از نقشه باغهای ایران باستان الهام گرفته شده است که در آن آبراهها و استخرهای زیبایی وجود دارد و از تنوعگونههای گیاهی مختلف و خاص از جمله انار، کاج، سرو تبریزی، اقاقیا، بید مجنون، زیتون، توت، پیراکانتا، یاس زرد، میخک هندی، ترون، زرشک، شیرخشت، بوداغ و شمشاد استفاده میشود.