اقیانوسها؛ گنجینهای جهانی که در خطر است
به گزارش ایسنا ایرج حشمتی در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری دانشجویان ایران قرار داد، نوشت: اقیانوسها بیش از ۷۱ درصد سطح زمین را پوشش میدهند و نقشی حیاتی در تنظیم اقلیم، تأمین غذا، حفظ تنوع زیستی و ذخیرهسازی کربن دارند. با این حال، تخریب محیط زیستی آنها به نگرانی جهانی تبدیل شده است. از جمله عوامل تخریب میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
– آلودگی پلاستیکی: هر ساله بین ۸ تا ۱۲ میلیون تن پلاستیک وارد اقیانوسها میشود (UNEP ۲۰۲۲)، معادل تخلیه یک کامیون زباله در هر دقیقه! این آلودگی میکروپلاستیکها را وارد زنجیره غذایی میکند.
– صید بیرویه: طبق گزارش (FAO ۲۰۲۴)، ۸۷.۵ درصد از ذخایر ماهیان تجاری یا بیش از حد برداشت شدهاند یا در آستانه نابودی قرار دارند.
– اسیدی شدن آبها: اقیانوسها ۳۰ درصد از دیاکسید کربن ناشی از فعالیتهای انسانی را جذب میکنند اما این فرایند موجب کاهش PH آب و آسیب به گونههای دریایی، مانند مرجانها، شده است (IPCC AR۶, ۲۰۲۳).
چالشهای دریایی ایران در سواحل جنوبی
با دسترسی به خلیج فارس و دریای عمان، ایران بهطور مستقیم تحت تأثیر مشکلات اقیانوسی قرار دارد. برخی از چالشهای مهم عبارتاند از:
– نابودی صخرههای مرجانی: طی دو دهه اخیر، بین ۷۰ تا ۹۰ درصد از صخرههای مرجانی خلیج فارس نابود شدهاند (پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس، ۱۳۹۹).
– آلودگی نفتی و پلاستیکی: مناطق صنعتی مانند بندرعباس و عسلویه با آلودگیهای شدید مواجه هستند (مؤسسه ملی اقیانوسشناسی و علوم جوی، ۱۴۰۲).
– گرمایش آبها: افزایش دمای دریای عمان باعث تغییر الگوهای مهاجرت گونههای دریایی و کاهش بهرهوری صید شده است (UNEP Regional Seas, ۲۰۲۳).
راهبردهای پیشنهادی برای مدیریت پایدار دریاها
با توجه به شرایط بحرانی، ایران باید سیاستهای کلان و اقدامات عملی را برای مدیریت پایدار دریاها اتخاذ کند:
– تدوین سند ملی حکمرانی پایدار دریاها مطابق با تعهدات بینالمللی (CBD، UNCLOS، SDG۱۴).
– تقویت دیپلماسی محیطزیستی از طریق مذاکرات چندجانبه و همکاری منطقهای.
– استفاده از فناوریهای نوین مانند هوش مصنوعی، سنجش از دور و انرژیهای تجدیدپذیر دریایی.
– احیای زیستبومهای آسیبدیده از طریق ترمیم مرجانها و بازسازی جنگلهای حرا.
– افزایش آگاهی عمومی با آموزش محیطزیستی در مدارس و رسانهها.
جمعبندی؛ ایران، الگویی برای مدیریت پایدار دریاها
حفاظت از اقیانوسها تنها یک ضرورت بومشناختی نیست بلکه مسئلهای استراتژیک برای امنیت غذایی، تابآوری اقلیمی و منافع ژئوپلیتیک کشور محسوب میشود. ایران با بهرهگیری از توان علمی، موقعیت ژئوپلیتیک و پیشینه دریایی خود میتواند به الگویی موفق در حکمرانی پایدار دریاها تبدیل شود و در مسیر حفاظت از آینده کره زمین نقش مؤثری ایفا کند.
انتهای پیام