رقابت پدربزرگها و مادربزرگها در شرق تهران
همشهری_پریسا نوری: در شرق تهران هم این مسابقات با شور و هیجان کمنظیر در حال اجراست؛ بر این اساس روز گذشته ۳۰۰ نفر از پدربزرگها و مادربزرگهای ساکن در منطقه ۱۴ از صبح شال و کلاه کرده و به پایگاه مدیریت بحران این منطقه رفتند تا با شرکت در این بازیهای مهیج و نشاطآور شانس خود را برای حضور در مرحله فینال رقابتها که قرار است با حضور تیمهای برگزیده مناطق اواخر آذرماه در ورزشگاه آزادی برگزار شود، امتحان کنند.
شروع رقابتها
سوله اصلی پایگاه مدیریت بحران شهید مهران خالدی در کنار گذر بزرگراه امامعلی(ع)، محل برگزاری این رقابتهاست. پدربزرگها و مادربزرگها با شالها و کلاههای زرد و سفید در تیمهای ۶ نفره آمادهاند تا با هم رقابت کنند. آنهایی که تمایل به شرکت در مسابقه ندارند با در دستداشتن پلاکاردهایی که نام محله و تیمشان روی آن نوشته شده، روی صندلیهای اطراف سالن نشسته و همتیمیهایشان را تشویق میکنند. داورها که سوت شروع بازیها را میزنند، سالن غرق در همهمه میشود. شرکتکنندگان که رنج سنیشان بالای ۶۰ سال است با شور و هیجان مشغول اجرای مسابقات میشوند.
کلکل بابابزرگها
توپداغ، گویبازی، دست بهدست امدادی، توپ رنگی ما و… عنوان چند بازی گروهی است که توسط متخصصان حوزه سالمندی برای اصلاح حرکتی سالمندان برای این رقابتها طراحی شده است. در این بازیها، سالمندان برای حفظ تعادل توپ روی راکت، هدایت توپ بهصورت مارپیچ با عصا، سرعتعمل در بازی گروهی برای رساندن توپ به سبد باهم رقابت میکنند. تیمهای شرکتکننده با شور و شوقی کمنظیر با توپهای رنگی مشغول بازی هستند و صدای کلکل، خنده و کریخوانیشان همراه با موسیقی شادی که در سالن پخش میشود، فضا را پر کرده است.
شرکتکنندگان چه میگویند؟
دیگر عصبانی نمیشوم
عبدالعظیم نظامزاده /۶۵ ساله
چند سالی است که عضو کانون بازنشستگان منطقه هستم و در برنامههای مختلفی که برای نشاط و سرگرمی ما برگزار میکنند شرکت میکنم. این برنامهها در روحیه من خیلی اثر گذاشته است. ۳ پسر و ۴ نوه دارم که تا چند سال پیش اصلا نمیتوانستند جلوی من حرف بزنند چون اعصاب نداشتم، ولی حالا خیلی با هم راحت و دوست هستیم و دیگر عصبانی نمیشوم. از برگزارکنندگان این برنامهها تشکر میکنم.
زبر و زرنگ شدهام
اکرم مختاری/ ۶۵ ساله
قبلا در خانه بیحوصله و افسرده بودم ولی خوشبختانه از وقتی که به کانون بازنشستگان اداره سلامت منطقه آمدم، هم زبر و زرنگ شدهام و هم حال روحیام خوب شده است. هر روز ساعت ۶ صبح برنامه ورزش گروهی در پارک محله ابوذر داریم و گاهی ما را به اردو میبرند یا این بازیهای گروهی را تدارک میبینند که مرا یاد بازیهای گروهی دوره بچگیام میاندازد.
هیچ وقت شکم سیر غذا نخوردم
عزتالله فرجی/ ۹۰ ساله
درحالیکه نفس نفس میزند روی صندلی مینشیند تا کمیآب بخورد و نفسی تازه کند. عزتالله فرجی، ۹۰ ساله پیرترین شرکتکننده این رقابتهاست. همین که نفسش جا میآید توپ را برمیدارد تا خودش را به زمین بازی برساند. از او که از محله سرآسیاب در این رقابتها شرکت کرده میخواهیم بهعنوان سالمندترین شرکتکننده چند دقیقهای با ما همکلام شود. شاداب و خندان است و میگوید تا ۶۵ سالگی رنگ دکتر و دارو را ندیده و در حال حاضر هم کاملا سالم است. وقتی راز سلامتی و شادابیاش را میپرسیم با لبخند میگوید: «تا این سن هیچ وقت اجازه ندادهام کسی برایم غذا بکشد همیشه خیلی کم غذا در بشقابم میکشم و به یاد ندارم هیچ وقت با شکم پر از سفره بلند شده باشم. » تعجب ما را که میبیند، ادامه میدهد: «یک راز دیگر هم این است که ارتباط خوبی با ماشین و سواری ندارم و همه جا پیاده میروم بهطوریکه هر روز حداقل ۱۰ کیلومتر پیادهروی میکنم.»
وقتی از او میخواهیم آرزویش را بگوید اشک در چشمانش جمع میشود و میگوید: «از من گذشته برای خودم آرزو کنم، تنها آرزویم عاقبت بهخیری همه جوانهاست.»