همه می‌دانستند؛ در فوتبال ایران نه کسی غافلگیر شد و نه امیدوار!
به گزارش همشهری‌آنلاین، این شاید یکی از قابل‌پیش‌بینی‌ترین انتخابات‌های تاریخ ورزش ایران بود؛ روزی که همه می‌دانستند مهدی تاج برای سومین دوره پیاپی رئیس فدراسیون فوتبال خواهد شد. حالا دیگر همه می‌دانند که ساختار مجمع فدراسیون، طوری است که تاج اگر با خود اینفانتینو هم رقابت کند، دست بالا را برای پیروزی خواهد داشت! روسای هیأت‌ها و عمده رأی‌دهندگان تحت‌تأثیر شخص رئیس فدراسیون هستند و بعضا حتی بقای خود را در گرو ادامه حضور او می‌بینند. تاج برای بردن چنین انتخاباتی حتی نیاز آنچنانی به برنامه‌ریزی هم ندارد، هرچند از این موضوع نیز غفلت نمی‌کند و مصداق کامل آن را در انصراف آخر وقت حیدر بهاروند به سود آقای رئیس دیدیم. در نهایت شگفت‌انگیز نبود که تاج با ۷۲رأی پیروزی قاطعانه‌ای را تجربه کند، در برابر تنها ۱۰رأی امیر عابدینی. حیرت‌آور اینکه همین یک گزینه باقیمانده که اتفاقا این اواخر برای داغ‌کردن تنور انتخابات مصاحبه‌های زیادی هم انجام می‌داد، خودش در ماه‌های اخیر حقوق‌بگیر فدراسیون تاج بوده است!
ادامه حضور آقای رئیس در خیابان سئول اما همان‌قدر که کسی را متعجب نکرد، موجب امیدواری چندانی هم نشد. در حقیقت حتی اگر یک رهگذر ناآشنا با فوتبال هم تصادفا در این انتخابات شرکت می‌کرد و به پیروزی دست می‌یافت، شاید می‌شد از او انتظار داشت تحولاتی ایجاد کند، اما زوج طلایی تاج و نبی چه تحفه‌ای دارند که در این سال‌ها رو نکرده‌اند؟ مهدی تاج سالیان سال است که به عناوین مختلف در سیستم تصمیم‌سازی برای فوتبال ایران قرار دارد؛ سال‌ها کنار علی کفاشیان بود و از یک‌جا به بعد هم رئیس شد. او تنها در یک مقطع کوتاه، پس از حواشی قرارداد فاجعه‌بار مارک ویلموتس از فوتبال رفت و با آفتابی‌شدن آسمان، دوباره برگشت. این کادر مدیریتی، همه آنچه را در توان داشتند، گذاشتند و حاصل آن، همین شده که می‌بینیم؛ فوتبالی بدون میزبانی‌های بزرگ، بدون افتخار بین‌المللی در رده‌های ملی و باشگاهی، با پسرفت قابل توجه در حوزه داوری و امکانات سخت‌افزاری به‌شدت ناقص که هر روز فاصله آن حتی با همین کشورهای همسایه هم بیشتر می‌شود. از این به بعد هم روندی که وجود خواهد داشت، طبعا همین است و حتی شاید ناامیدکننده‌تر. هرچه باشد رئیس فدراسیون و نایب‌رئیس او، هر دو ناخوش‌احوال هستند و گاهی آثار گذر زمان و افزایش سن در آنها کاملا آشکار می‌شود. این، داستان غم‌انگیز فوتبال ماست.
