همچه کاسه البرزی ها در ماه رمضان

به گزارش همشهری ‌آنلاین همچه کاسه به معنای کاسه همسایه است. روزه‌داران در روستاهای البرز برای برپایی این رسم زمان افطار خوراکی‌هایی همچون شیربرنج، فرنی، حلوا و آش می‌پزند و در کاسه ریخته و به در خانه همسایه خود می‌برند. این رفتار، رسم متقابلی است و گاه اتفاق می‌افتد که بر سفره خانواده چند غذا و خوراکی دیده می‌شود که هر کاسه‌اش متعلق به یک همسایه است. نکته‌ای که این رسم را زنده نگه داشته و به قولی هدف اصلی این رسم است، پذیرایی از همسایه در زمان افطار است و نوع خوراکی که در کاسه ریخته می‌شود، چندان اهمیتی ندارد. این رسم در تمام شب‌های رمضان بین اهالی برقرار است. جالب اینکه این رسم کم و بیش در استان‌های غربی کشور هم دیده می‌شود و در لرستان با همین آداب برگزار می‌شود و در آنجا به «کاسم‌سا» یا همان کاسه همسایه معروف است و وقتی به کهگیلویه و بویر احمد می‌رسد به نام «کاسه بهره» خوانده می‌شود.
اهالی استان البرز هم مانند دیگر روزه‌داران در ماه رمضان ابتدا اختلافات کنار گذاشته می شود، زیرا اعتقاد بر آن است که با کینه و قهر روزه مقبول نیست، بنابراین با پختن آش در اواخر ماه شعبان کسانی که اختلاف دارند، ضرب المثل «آش و آشتی» را به جا می آوردند. به این ترتیب که قبل از ماه رمضان در البرز معمول بود اگر خانواده‌هایی با هم اختلاف دارند، قبل از رویت ماه رمضان با یک مراسم آش پزان با یکدیگر آشتی کنند.
طالقانی‌ها نیز در ماه رمضان آیین «ماه درمه» را دارند که به معنای درآمدن ماه است و این مراسم با رویت هلال ماه رمضان با جشن و مهمانی در روستاهای طالقان همراه است. آنان با این بهانه به اطعام نیازمندان و فقرا می پردازند و در کنار آن رسم «همچه کاسه» نیز برگزار می‌شود.
نان‌های محلی نیز پای ثابت سفره افطار البرزی‌هاست. این نان‌ها شامل اگردک و تفتان می‌شود که اغلب در روستاها پخته می‌شود. مراسم «سحرخوانی» نیز در روستاهای طالقان و چالوس همچنان برقرار است. اهالی در آخرین روز ماه مبارک نیز با دیدن هلال ماه شوال به چاوشی خوانی می‌پردازند.

بیشتر بخوانید:
رسم جالب بوشهری ها برای خوردن آب در سحر
حلوایی که همدانی ها برای افطار می پزند