کاش مسئولان از محمود کریمی یاد بگیرند
به گزارش خبرنگار مهر، بدون شک منطقه شمیرانات بخشی از فضای معنوی خود را در این سال‌ها مدیون هیئت رایة العباس و محرم‌هایی است که محمود کریمی آن را در امامزاده علی اکبر چیذر برگزار می‌کند. خیلی‌ها حتی محله چیذر را به واسطه امامزاده اش و مراسم‌های باشکوهش در دهه محرم می‌شناسند، مراسمی که سبک و سیاق خاص آن با مداحی بی نظیر مداح سرشناس منطقه بسیاری را از محله‌های مختلف تهران به چیذر می‌کشاند.
عزاداران این سال‌های چیذر شاهدند که تلاش جمعی همه اهالی محل و خادمین هیئت، که نه فقط خادمین مخصوص هیئت بلکه تا تاکسیرانی منطقه و مغازه‌های اطراف امامزاده و تک به تک ساکنین منطقه را شامل می‌شود در این یک دهه میزبانی شایسته ای از عزاداران می‌کنند. همین هم باعث می‌شود که علاوه بر مداح که رکن اصلی هیئت را دارد و توانسته با سبک منحصر به فرد و نوآوری‌هایی که در مداحی به وجود آورده، همه عوامل گفته شده نیز در غنای مراسم و رضایت مخاطب سهم داشته باشند.
امسال که محمود کریمی در پیامی از مردم خواسته بود این دهه محرم را به او اجازه حضور در کربلا بدهند و این یعنی عزاداری امامزاده علی اکبر بدون محمود کریمی برگزار می‌شد بسیاری را ناراحت کرد. عاشقانی که یک سال انتظار می‌کشند تا محرم پای روضه‌های حاج محمود حظ معنوی ببرند.
کریمی اما مثل همیشه با یک حرکت درست نشان داد مثل سال اوج‌گیری کرونا که چهارپایه خوانی را در محرم به میان مردم و محله‌های فقیرنشین شهر آورد، یا برگزاری مراسم احیا در میان ناشنوایان در حرم امام رضا (ع) مستمع و مخاطب برایش مهم است و نظر آنان را اولاً بر خواست خودش می‌داند. او جایگاه مخاطب هیئتی و غیر هیئتی ای که فقط ۱۰ روز محرم مهمان هیئت است را به خوبی درک کرده. می‌داند اگر کسانی هم به خاطر او پای روضه‌های چیذر بنشینند، باز بودنشان بهتر از نبودنشان در این فضاست. کریمی ثابت کرده است برای «سرمایه اجتماعی» که اینبار با محوریت هیئت او شکل گرفته ارزش قائل است، این جماعت آنقدر با ارزش هستند که او را از خواسته قلبی اش منصرف کنند. این سرمایه اجتماعی همه خادمین هیئت، اهالی محل، آن راننده تاکسی خط چیذر، مغازه داران اطراف امامزاده و مستمعین روضه‌ها هستند که باید بمانند. او تلاشش را می‌کند که سرمایه‌ها را نگه دارد نه آنکه آن‌ها را از هیئت دور کند،
اقدام او حالا درس عملی شده برای همه بزرگان و مسئولانی که چشم مردم در مواقع حساس و تصمیم گیری های مهم، زمانی که باید خواسته و مطالبه مردم را به هر چیز دیگری ترجیح بدهند به آنان است.
