کشف «حلقه‌های گمشده» باستانی، شجره‌نامه کروکودیل‌ها را بازنویسی کرد
همشهری آنلاین -یکتا فراهانی: پیش‌تر تصور می‌شد دیینوسوکوس عضوی از گروه Alligatoroidea (تمساحیان) باشد، اما این گروه امروزه تنها در آب‌های شیرین زندگی می‌کنند. این تضاد زیست‌محیطی (وجود فسیل در هر دو سوی دریای داخلی غربی آمریکا) باعث ایجاد تردیدهایی در جایگاه تکاملی این حیوان شده بود.
یک ویژگی باستانی در کروکودیلیان‌ها
پژوهش جدید با گنجاندن فسیل‌هایی از کروکودیلیان‌های منقرض‌شده نشان داد تحمل شوری آب، ویژگی باستانی در کروکودیلیان‌ها بوده است.
یافته کلیدی پژوهش این است که دیینوسوکوس پیش از شکل‌گیری تمساح‌های امروزی از آن شاخه جدا شده و شاخه مستقل خود را شکل داده است. بنابراین، نه تنها نمی‌توان او را یک «تمساح غول‌پیکر» دانست، بلکه او نماینده‌ای از تنوع فراموش‌شده خزندگان دوران کرتاسه به‌شمار می‌رود.
این کشف نشان می‌دهد در طول ۱۲۰ میلیون سال گذشته، کروکودیلیان‌ها چندین بار به‌طور مستقل به اشکال و اندازه‌های غول‌آسا در محیط‌های آبی مختلف تکامل یافته‌اند؛ حتی در دوره‌هایی که زمین وارد عصر یخبندان شده است.
بیشتر بخوانید :
- تصاویر تمساح غول پیکری که ۳۰۰ نفر را خورده است! | هیولای آدمخوار را ببینید
- ماجرای اشباح کروکودیل‌های باستانی چیست؟ | دو کشف جدید در بریتانیا و مراکش
راز شکارچی غول‌پیکر دوران کرتاسه فاش شد
دیینوسوکوس، شکارچی عظیم‌الجثه‌ای که در دوران کرتاسه در آمریکای شمالی می‌زیست، مدت‌هاست دانشمندان را سردرگم کرده بود. فسیل‌های او در هر دو سوی دریای داخلی غربی (Western Interior Seaway) یافت شده‌اند؛ دریایی که بیش از هزار کیلومتر وسعت داشت و حدود ۱۰۰ میلیون سال پیش، آمریکای شمالی را به دو نیم تقسیم کرده بود. اما چگونه ممکن است جانوری از گروه تمساح‌ها که امروزه تنها در آب شیرین زندگی می‌کنند، توانسته باشد چنین مانعی را پشت سر بگذارد؟
دیینوسوکوس؛ نه تمساح، نه کروکودیل
به گزارش سایت Scitechdaily پیش‌تر باور بر این بود که دیینوسوکوس عضوی از گروه Alligatoroidea (تمساحیان) است؛ گروهی که شامل تمساح‌های امروزی و نیاکان آنهاست. اما بررسی دقیق‌تر درخت تبارشناسی کروکودیلیان‌ها نشان داد که دیینوسوکوس پیش از آنکه تمساح‌ها به شکل امروزی تکامل پیدا کنند، از این شاخه جدا شده است. به عبارت دیگر، این جانور غول‌پیکر، نه یک “تمساح بزرگ”، بلکه یک گونه مستقل بوده که به اشتباه در گروه تمساح‌ها قرار گرفته بود.
تحمل شوری آب
یکی از مهم‌ترین یافته‌های مطالعه جدید این است که تحمل آب شور در میان کروکودیلیان‌های باستانی، ویژگی رایج بوده است. برخلاف تصور قبلی که گمان می‌رفت کروکودیلیان‌ها تنها در آب شیرین زیسته‌اند، اکنون مشخص شده که بسیاری از آن‌ها قابلیت زندگی در محیط‌های شور را نیز داشته‌اند. این ویژگی احتمالاً به بقای آن‌ها در زمان‌هایی که سطح دریا بالا می‌رفته و زیستگاه‌های شیرین از بین می‌رفتند، کمک شایانی کرده است.
حلقه‌های گمشده
تیم پژوهشی برای این تحقیق از داده‌های مولکولی خزندگان زنده در کنار ویژگی‌های فسیلی مانند شکل جمجمه و استخوان‌ها استفاده کرد. آن‌ها فسیل‌هایی را بررسی کردند که در مطالعات پیشین نادیده گرفته شده بودند؛ فسیل‌هایی که نقش «حلقه‌های گمشده» را بازی کردند. نتیجه، درخت تبارشناسی تازه‌ای بود که جایگاه دقیق‌تر دیینوسوکوس را در خانواده کروکودیلیان‌ها مشخص کرد.
بر اساس این درخت جدید، تمساح‌های اولیه بسیار کوچک‌تر از دیگر خزندگان هم‌دوره خود بودند و افزایش اندازه بدن در آن‌ها تنها حدود ۳۴ میلیون سال پیش و پس از سرد شدن آب‌وهوا و از میان رفتن رقبا آغاز شد. اما دیینوسوکوس، با پیکری عظیم‌الجثه، استثنایی در میان این تمساح‌های اولیه به شمار می‌آمد.
غول‌هایی از دل آب: دیینوسوکوس تنها نبود
اگرچه دیینوسوکوس یکی از بزرگترین کروکودیلیان‌های تاریخ زمین بود، اما تنها نمونه غول‌پیکر در این شاخه نبود. تحقیقات نشان می‌دهند در طول ۱۲۰ میلیون سال گذشته، گونه‌های مختلف کروکودیلیان‌ها بارها و بارها به‌صورت مستقل به فرم‌هایی غول‌پیکر در محیط‌های آبی تکامل یافته‌اند؛ حتی در دوره‌هایی از عصر یخبندان.
بازنگری در درخت تکاملی خزندگان
کشف جایگاه واقعی دیینوسوکوس، نه‌تنها معمایی دیرینه در تاریخ فسیل‌ها را حل کرده، بلکه درک ما از تکامل، مهاجرت و توانایی‌های زیستی کروکودیلیان‌ها را نیز دگرگون کرده است. این جانور غول‌پیکر، اکنون نه به‌عنوان یک تمساح عظیم‌الجثه، بلکه به‌عنوان عضوی مستقل از خانواده‌ای فراموش‌شده، جای خود را در تاریخ حیات روی زمین باز یافته است.
